Beste wijnbouw(st)er,

Na een weekje verkoeling met eindelijk een beetje regen (wie had gedacht dat we dat ooit zouden verwelkomen!), gaat het kwik opnieuw naar de uiterste regionen van de 20 graden. De droogte heeft bij mijn z’n tol geëist. Ongeveer de helft van de nieuwe aanplant is, ondanks bijna dagelijks wateren, toch verdroogt. Pure Limburgse zandgrond is onverbiddelijk voor jonge plantjes maar eenmaal gestart biedt het ook weer een aantal voordelen.
De warmte en droogte zorgt er in ieder geval voor dat de schimmeldruk verwaarloosbaar blijft.

Gelukkig droogde het wijn-nieuws niet op want er is weer opnieuw een flinke lading.

Enjoy!

Het Amerikaanse Westen beleeft de droogste periode in de menselijke geschiedenis, een megadroogte die de gezondheid, de landbouw en hele manieren van leven bedreigt. Diverse initiatieven zoals ‘DRIED UP’ onderzoeken de ernstige gevolgen van de droogte voor de meest getroffen staten - evenals de oplossingen die Amerikanen wat graag omarmen.

Het is moeilijk om de omvang van de droogte in het westen van de VS vast te leggen, de ergste die de regio in 1200 jaar heeft gezien.  De droge periode begon rond 2000 en vertoont geen tekenen van vertraging, met tientallen miljoenen Amerikanen die te maken hebben met krimpende reservoirs en mogelijke stroomstoringen te midden van extreme hitte.

Wat doe je als wijnbouwer met dit steeds dreigender gevaar. Omschakelen naar een andere teelt?

De landbouw in Californië gaat een onzekere toekomst tegemoet, aangezien droogte, bosbranden en andere klimaatextremen in het Westen steeds gebruikelijker worden. Maar een jonge industrie die zich richt op het kweken en distilleren van agaveplanten, die worden gebruikt om tequila en mezcal in Mexico te produceren, zou het antwoord van Californië kunnen zijn op braakliggende velden en een gebrek aan water.

Eerder dit jaar vormde een groep telers, distilleerders en retailers de California Agave Council om samenwerking te bevorderen en een kans te bieden om kennis te delen met leden die voorheen geen formeel netwerk hadden.

Nu heeft de University of California, Davis, het Stuart & Lisa Woolf Fund for Agave Research opgericht om zich te concentreren op outreach en onderzoek naar de planten en hun levensvatbaarheid als een laagwatergewas in de staat.

"De regenpatronen en groeiomstandigheden in Californië zijn anders dan die waar tequila wordt gemaakt", zegt Ron Runnebaum, een assistent-professor wijnbouw en oenologie. "Het is opwindend om de capaciteiten van UC Davis te gaan gebruiken om te bepalen welke agavevariëteiten commercieel kunnen worden gekweekt in Californië en welke smaken kunnen worden gevangen door distillatie om unieke Californische agave-spirits te maken."  Het fonds is opgericht met een zaadgift van $ 100.000 van Stuart en Lisa Woolf, die boeren in Central Valley zijn en een testperceel hebben van ongeveer 900 agaveplanten op 1,5 hectare. Ze hopen dat dit geschenk anderen zal aanmoedigen om ook een bijdrage te leveren.

Het geschenk is voornamelijk gericht op het optimaliseren van de productie in Californië ten opzichte van Mexico, waar de arbeidskosten lager zijn en de boeren afhankelijk zijn van regen in plaats van irrigatie voor water. Stuart Woolf gelooft dat Californische producenten grotere planten met een hoger suikergehalte zouden kunnen telen.  "Ik geloof echt dat we heel competitief kunnen zijn met Mexico", zei hij.  Het onderzoek biedt ook een kans om de impact van de locatie op de groei van de plant beter te begrijpen, die een bron van vezels en alternatieve zoetstoffen kan zijn, evenals de gedistilleerde dranken die het kan produceren.

"Als droogtetolerante plant heeft agave een groot potentieel in het door water geteisterde Californië," zei Woolf. "Het is een gewas dat tijdens perioden van extreme droogte met weinig tot geen water kan rondkomen."

Een gewas met een lage waterbehoefte

Mezcal kan worden gemaakt van elke agavevariëteit in Mexico, terwijl tequila, zei Runnebaum, uitsluitend afkomstig is van de blauwe agaveplant die wordt gekweekt in het geografisch gedefinieerde gebied van "Tequila". In Californië kunnen blauwe agaveplanten 110 pond of meer wegen, en het kost ongeveer 11 pond agave om één fles tequila te produceren, volgens een vorig jaar gepubliceerd artikel van UC Davis.  Agaveplanten hebben minimaal water nodig, kunnen dienen als brandgangen van bosbranden en bieden boeren de kans om gewassen te planten op land dat anders braak zou moeten liggen of verlaten zou moeten worden vanwege een gebrek aan water. Het duurt ongeveer zes tot acht jaar voordat de planten volwassen zijn.

Lisa en Stuart Woolf staan ​​voor agaveplanten. De boeren in Central Valley hebben een proefveld met agaveplanten.

"Als we een ernstige droogte tegemoet gaan, is dit een gewas waarvan ik denk dat we het helemaal kunnen vermijden," zei Woolf. "Voor mij komt deze plant een beetje op het juiste moment."  Craig Reynolds, de oprichter van de California Agave Council, die ongeveer 500 planten laat groeien, zegt dat de industrie zich in een "embryofase" bevindt en dat organiseren kan helpen het gewas uit te breiden. Hij runt California Agave Ventures, dat blauwe agave kweekt en startplanten verkoopt aan andere telers.

Ongeveer 40 telers en distilleerders kwamen in mei bijeen voor een symposium om te praten over het gewas, van economie en logistiek tot locatieplanning en processen. Het eindigde met een proeverij en sensorische analyse van Californische producten.  UC Davis organiseerde het evenement om mensen samen te brengen en hen kennis te laten maken met wat de universiteit te bieden heeft op het gebied van onderzoek, training en outreach, zei Runnebaum.

"Ik denk dat er veel belofte in zit dat dit mogelijk een droogtetolerant gewas is in Californië," voegde hij eraan toe. "UC Davis kan helpen bij het organiseren en onderzoeken."  De Woolfs willen dat hun gift wordt gebruikt om vroege onderzoeksvragen over kweeklocaties, plantattributen en mogelijke financieringsinstanties te beantwoorden, evenals om oogstgegevens te verzamelen en een database met die informatie te produceren, volgens de schenkingsovereenkomst.  Enkele belangrijke vragen om te beantwoorden: Is het vorstrisico in Californië te hoog in vergelijking met Mexico, waar de planten gedijen? Kan Californië een snelgroeiend, suikerrijk, ziekteresistent gewas produceren?

Naast het creëren van de beste landbouwpraktijken voor het gewas en het doen van economische analyses, zou UC Davis kunnen dienen als een oefenterrein, net zoals het doet voor brouwen en wijnmaken.

"UC Davis heeft ook het potentieel om toekomstige leiders voor deze industrie op te leiden", zei Stuart Woolf.

Bron: Bloomberg-Europe/P.Azevedo

De familie van Maximilian Riedel heeft de ovens 11 generaties lang in hun glasfabriek laten draaien. Hij is bang dat Europa's gasconflict met Rusland die erfenis zou kunnen doorbreken.  Riedel, opgericht in 1756, heeft een doorlooptijd van drie jaar om specialistische materialen te vinden voor de luxe wijnglazen en karaffen die het produceert, en ovens die worden gebruikt om glas te smelten, kunnen breken als ze worden afgekoeld. Dit betekent dat een productieonderbreking door energierantsoenering het bedrijf tijdelijk buiten bedrijf zou stellen.

"Ik stoom vooruit, in de hoop dat we niet de Titanic zijn", zei Riedel, in een interview vanuit het hoofdkantoor van het bedrijf in de Oostenrijkse Alpenstad Kufstein. De energiecrisis maakt "alles onzeker en zakenmensen zijn erg nerveus", zei hij.

Maximilian Riedel

Bedrijven in heel Europa bereiden zich voor op het ergste nu regeringen noodplannen maken voor gastekorten deze winter als de Russische president Vladimir Poetin doorgaat met bezuinigen. Een door de Duitse regering opgesteld noodgasplan omvat staatscontrole over de distributie in een worstcasescenario.  De vraag voor bedrijven als Riedel zal zijn waar het op de prioriteitenlijst van de overheid valt, aangezien het een leverancier is van niet-essentiële goederen. Het Duitse federale netwerkagentschap, BNetzA, heeft gegevens verzameld over het gasverbruik om te proberen te peilen welke bedrijven als eerste gas moeten krijgen als de grondstof moet worden gerantsoeneerd. Huishoudens en sociale diensten zoals ziekenhuizen krijgen de hoogste prioriteit, gevolgd door verwarming, voedsel en medische benodigdheden, vertelde BNetzA-vicevoorzitter Barbie Kornelia Haller vorige week aan het Duitse Economisch Instituut.

Wetgevers hebben glasfabrikanten gebruikt als een voorbeeld van waarom gasrantsoenering met voorzichtigheid moet worden uitgevoerd. Maar dat debat was vooral gericht op bedrijven als Gerresheimer AG, die glas produceert dat wordt gebruikt voor het maken van vaccinflacons, niet op producenten van luxe artikelen zoals Riedel. Een bekende naam onder wijnmakers, het bedrijf had in 2021 een jaaromzet van 338 miljoen euro ($349 miljoen).

De Duitse fabrieken van Riedel in Amberg en Weiden hebben een capaciteit om 60 miljoen eenheden machinaal gemaakte glazen te produceren.

Het is nog steeds onduidelijk hoe strikt het rantsoeneringsbeleid kan worden toegepast, omdat de Duitse netwerktoezichthouder talloze verzoeken om vrijstellingen ontvangt.  Riedel vertrouwt op Russisch gas voor de stroomvoorziening van twee fabrieken in de Zuid-Duitse steden Amberg en Weiden, die een capaciteit hebben om 60 miljoen eenheden machinaal gemaakte glazen te produceren. Het heeft ook een capaciteit om 250.000 handgemaakte glazen te produceren die worden aangedreven door elektriciteit in de fabriek in Kufstein.  De energierekeningen van het bedrijf zijn al met minstens 30% gestegen, maar het heeft zijn fabrieken op maximale capaciteit laten draaien om te proberen nog hogere energieprijzen in de winter te voorkomen. Riedel is van plan om in 2022 minimaal 20 miljoen euro in het bedrijf te investeren, het dubbele van wat hij voor dat jaar had begroot.

Bron: CNN

Klik hier!

Terwijl in Australië een Nationwide debat wordt gevoerd over een nieuwe verpakking voor wijn, werden in de VS de winnaars bekend gemaakt van de nationale Pack 2022-wedstrijd. Waar ook het volgende artikel weer over gaat. In Bordeaux is er werkgroep opgericht rond meer ecologische verpakkingstechnieken voor wijn en ook in Spanje wordt volop geëxperimenteerd.

Het kan jullie onmogelijk ontgaan zijn dat verpakking het meest besproken thema is, van het laatste jaar binnen het wijngebeuren.  Hoe komt dat nu? En waarom nu plots? ‘Kleren maken de man’ is een gezegde waarvan we als wijnbouwers wel weten dat dit ook opgaat voor onze wijnen. Een etiket dat in het oog springt werkt nu eenmaal goed. Bij ‘verkoop op het domein’ is de smaak in een proefsessie nog wel belangrijker dan de esthetische uitstraling maar bij een vrije verkoop vanuit de rekken wordt ca. 70 à 80% bepaald door de uitstraling.  Als wijnbouwer vinden we dat hoogstwaarschijnlijk niet zo leuk maar het zijn nu eenmaal de cijfers die onafhankelijk marketeers opmeten.

De wereldwijde crisis, die ongeveer 30 maanden geleden begon met een wereldwijd tekort aan containers, vervolgens aangezwengeld door het chip-tekort, COVID en de situatie in Oekraïne, zorgt dat alle producenten van om het even wat, grondig hun logistieke processen evalueren. Logistiek is nu eenmaal de kost die je hebt om je product tot bij de klant te krijgen en daarom noodzakelijke maar toch een pure kost zonder toegevoegde waarde heeft. Gelukkig heeft verpakking bij wijn (zoals we hierboven konden lezen) toch nog een belangrijke marketingwaarde. Neem hierbij nog dat wijnbouwers (over ’t algemeen) bijzonder conservatief zijn en nauwelijks interesse hebben in innovatieve ideeën. (Denken we maar: kurk versus de technisch veel betere schroefsluiting, of nieuwe druivenrassen die minder bespuitingen behoeven, µ-oxygenation versus eiken vaten, …).
De combinatie van beide elementen heeft ervoor gezorgd dat vele decennialang de verpakking van wijn gewoonweg niet ter discussie stond.

De huidige standaardmethode met glazen flessen is eigenlijk al zeer oud en heeft veel nadelen.
Ten eerste is glas zeer zwaar.  Zeker als je het bekijkt in verhouding tot hetgeen je verpakt. De stockagerekken voor het bewaren van gebottelde wijnen moeten daarom bijzonder stevig zijn wat de kostprijs aanzienlijk verhoogd.  Daarenboven is glas breekbaar (iets wat we ongetwijfeld allemaal al hebben moeten betreuren). Bij een incident is meestal de wijn onmiddellijk verloren en valt er niets te redden. Bij wijnen van hooguit enkele euro’s per fles is dit minder erg, maar aan de tarieven waaraan wijn Belgische wijnbouwers meestal onze wijnen verkopen zou het nuttig kunnen zijn om een beschadigde wijn te her-verpakken mocht dat mogelijk zijn.  Als derde is glas slechts deels recyclebaar. De fabrikanten verkondigen dat glas 100% recyclebaar is en dat klopt ook. Je kan ieder glas terug verwerken tot glas… maar dat betekent niet dat iedere fles terug een fles kan worden. Glas wordt over het algemeen steeds gerecycled door deels (50 tot 80%) het toe te voegen aan nieuw glas. Daarbij komt nog dat gerecycled wit glas een wit glas van veel lagere kwaliteit oplevert dat niet altijd meer voor witte wijnflessen kan gebruikt worden. Voor gekleurd glas liggen de kaarten gunstiger en kan een groter aandeel gerecycleerd worden. Maar desondanks betekent het recycleren ook dat er nog minimaal één vijfde deel nieuw glas dient gebruikt te worden. Indien morgen 75% van alle glas wordt ingezameld, dan hebben we in één maand een probleem bij de producenten dat ze het niet meer verwerkt krijgen. Dus de 100% recycleerbaarheid die geclaimd wordt is slechts theoretisch.  
Tot slot is de ronde flesvorm erg oneconomisch en zorgt voor veel ruimteverlies. In een pallet wijn vormt het volume wijn nog 40% van het totaal.

Ik heb even enkele rendementen bekeken:   
  ( ter info: 100% wil zeggen dat je verpakking niets weegt of geen extra ruimte inneemt.
                    50% wil zeggen dat je verpakking evenveel volume inneemt of weegt als de wijn)

Ter vergelijken enkele voorbeelden uit andere sectoren:

Als je deze cijfers bekijkt, dan stockeren we als wijnbouwers ongeveer evenveel verpakkingsmateriaal in onze magazijnen als er wijn wordt opgeslagen. Zodra we de flessen in dozen steken, verergerd de situatie naar (grofweg) 40% van het volume is wijn, 25% is verpakkingsmateriaal en 35% is verpakte lucht. Hetzelfde scenario geldt dus ook voor het vervoeren van wijn.

Nu door de economische crisis alle marges onder druk staan zijn ook de wijnbouwers in de grote wijnlanden kritisch geworden voor deze situatie en trachten hier oplossingen en alternatieven voor te vinden die economisch rendabeler zijn (andere flesvormen, bag-in-box, pouches, blik,..).  Vanzelfsprekend dat we hiervan na verloop van tijd ook de impact zullen merken.

De winnaar van Best in Show op de PACK Awards van dit jaar is S by Ray Signorello van Signorello Estate. Best in Show belicht de topshows van de competitie - beoordeeld door ons gewaardeerde panel van professionals uit de wijnindustrie. Dit is wat de wijnmakerij te zeggen had over hun nieuw opnieuw ontworpen pakket:

“S is gemaakt van verschillende appellations zoals Howell Mountain, Rutherford en St. Helena, met de visie om een ​​moderne, pluche Cabernet Sauvignon te produceren. De creatie van het label voor S is geïnspireerd op de eenvoud en elegantie van Ray's erfstuk-manchetknopen met monogram, hem geschonken door zijn vader, Ray Sr., de visionaire mede-oprichter van Signorello Estate. Achter het monogram bevindt zich een modern "S"-patroon in reliëf dat verwijst naar topografische lijnen en meerdere wijngaarden.

Details van alle kanten van de fles van het ontwerp kan je hier zien.

Op de volgende link kan je verschillende inzendingen, categorieën en winnaars terugvinden.
Het kan misschien inspiratie bieden voor de volgend botteling…

Link

Bron: Het onderzoek is onlangs gepubliceerd in de tijdschriften Fungal Biology and Frontiers in Plant Science en werd ondersteund door het USDA-NIFA Hatch Multistate Program en de afdeling Microbiology van UMass, het Frans/Europese VitEST-project en Laboratoire Vigne Biotechnologies et Environnement van University Haute- Elzas, en DAGRI aan de Universiteit van Florence, Italië.

Grapevine Trunk Diseases, of GTD's, zijn de vloek van wijngaardeigenaren over de hele wereld en waren vanaf 2012 verantwoordelijk voor meer dan 1,5 miljard aan jaarlijkse economische schade. Hoewel onderzoekers al lang weten dat een groot aantal pathogene schimmels samenkomen op wijnstokken, is de werking van deze GTD-veroorzakende schimmels een mysterie gebleven.

Onlangs heeft een internationaal cohort van onderzoekers, geleid door de Universiteit van Massachusetts Amherst, een voorheen onbekend mechanisme aangekondigd dat wordt ingezet door een groep pathogene schimmels die samenwerken en die verantwoordelijk zijn voor de dood van de wijnstokken. Gelukkig lijkt het erop dat er een vrij eenvoudige, kosteneffectieve oplossing in het verschiet ligt.  Van GTD's is bekend dat ze elk jaar tot 30% van de wijnstokken in een enkele wijngaard verwoesten, en meestal oudere, gevestigde wijnstokken aantasten. Alleen al in Californië bedragen de jaarlijkse GTD-gerelateerde verliezen 14% van de totale waarde van de geproduceerde wijndruiven.

GTD-veroorzakende schimmels komen meestal het wijnstoksysteem binnen via snoeiwonden en ontwikkelen, eenmaal gevestigd, een rottende kanker die geleidelijk uitzet, het houtachtige deel van de wijnstok van binnenuit oplost en de plant doodt. Het is geen sinecure om het taaie cellulose- en lignine-raamwerk waaruit houtachtige planten bestaan ​​op te lossen, maar een consortium van schimmels heeft ontdekt hoe het moet, en dat verbijstert wetenschappers.

In het bijzonder Goodell en zijn UMass Amherst-collega's en -studenten, samen met samenwerkende wetenschappers van de Universiteit van Florence in Italië, de Université de Lorraine en de Université de Haute-Alsace, beide in Frankrijk, en de Universiteit van Concepción in Chili, evenals als wijngaardeigenaren in zowel Frankrijk als Italië, hebben ontdekt dat sommige van de GTD-veroorzakende schimmels verschillende soorten kleine verbindingen produceren die vrijkomen in het hout van de wijnstok. Een van die verbindingen is verantwoordelijk voor het verminderen van ijzer. Normaal gesproken komen we ijzer tegen als de chemische verbinding, Fe3+. Het reduceren van ijzer van Fe3+ naar Fe2+ vormt de basis voor een aantal vervelende wijnstokproblemen.

Proefwijngaard van UMAS Microbiology Dept.

"Maar dat is niet het hele verhaal", zegt Goodell. "We ontdekten ook dat er nog een reeks kleine verbindingen is die door andere schimmels in de consortia worden geproduceerd, en deze verbindingen zijn echt goed in het produceren van waterstofperoxide. Wanneer waterstofperoxide gereduceerd ijzer ontmoet - BOOM! – de reactie maakt een groot aantal zuurstofradicalen vrij die het houtachtige weefsel beschadigen en een bijna kankerachtige ziekte veroorzaken.”

Kortom, verschillende schimmels, die elk een van de twee soorten kleine verbindingen produceren die nodig zijn voor een extracellulaire bom, bedachten hoe ze bij elkaar konden komen, hun respectieve chemicaliën konden mengen en ze konden gebruiken om de cellulosewanden van de wijnstokcellen uit elkaar te blazen. Zodra de celwanden zijn doorbroken, kunnen de schimmels smullen van de suikerrijke vloeistof die ooit de celstructuur was die de eigen groei van de wijnstok ondersteunde.

"Het ontbrekende ingrediënt", zegt Barry Goodell, hoogleraar microbiologie aan de UMass Amherst, en senior auteur van het artikel, "is een goed begrip van wat zeer kleine verbindingen die door de schimmels worden geproduceerd eigenlijk met de wijnstokken doen."

Gelukkig is er een mogelijke oplossing, die zo vaak voorkomt dat consumenten het waarschijnlijk elke ochtend met ontbijtgranen eten: antioxidanten en chelatoren met een lage toxiciteit. Vaak toegevoegd aan voedingsmiddelen om de versheid te behouden, onderbreken ze ook de productie van gereduceerd ijzer en waterstofperoxide. Ze vangen ook de zuurstofradicalen op die de schimmels produceren. "Bovendien", benadrukt Goodell, "zijn er enkele geselecteerde bacteriën en schimmels die deze antioxidanten en chelaatvormende verbindingen produceren. Ons onderzoek toont aan dat we GTD's mogelijk kunnen beheersen en stoppen door middel van 'bio-control'-behandelingen door de natuurlijke aanwezigheid van deze antagonistische organismen op de wijnstokken te vergroten."

"Natuurlijk is er nog werk aan de winkel", zegt Goodell. “Wijngaardpathologen moeten ons onderzoek in het veld testen en andere microbiologen zullen ons werk willen verifiëren. Maar we hebben al collega's als onderdeel van ons grotere team die dit doen, en we zijn ervan overtuigd dat dit onderzoek een doorbraak betekent in de manier waarop we deze verwoestende ziekte van wijngaarden begrijpen en hoe we die verwoesting kunnen beheersen."

Bron: San Francisco Chronicle / E.M

Never judge a rosé by its color. (Craig Lee/Special to The Chronicle)

Voor wijnbouwers is dit een ‘no-brainer’, maar het is soms ongelooflijk wat er daarbuiten allemaal verkondigd wordt…
Laten we het onmiddellijk voor eens en altijd rechtzetten. De kleur van een rosé zegt niets - echt niets! - over hoe goed de wijn is.

De populaire mythe dat lichtere rosés superieur zijn aan donkere, kreeg deze week een grote boost toen het tijdschrift “Real Simple” een "wijntip" op Instagram plaatste en verklaarde: "Koop altijd de rosé die het lichtst van kleur is."

Insiders uit de wijnindustrie werden gek en plaatsten boze reacties op de post om de verkeerde informatie tegen te gaan. Terwijl ik dit schrijf, heeft het bericht 681 reacties ontvangen, waarvan de meeste kunnen worden samengevat als 'slechtste advies ooit'. (Het is trouwens niet de enige rosé-controverse van de week. Een ander verhaal over de virale trend die TikTok overspoelt om een ​​glas roze wijn met jalapeñopepers te infuseren.)  Het meest verbazingwekkende hieraan is dat de slechte tip van Real Simple afkomstig lijkt te zijn van een echte wijnprofessional. De post is gekoppeld aan een artikel uit 2019 van Betty Gold, "This Mind-Boggling Sommelier Trick For Buying Rosé Might Be Secret Genius", waarin een interview staat met Christopher Hoel, de oprichter van wijnadviesbureau Harper's Club en een curator voor de wijn van Martha Stewart.

Hoel, de veronderstelde expert, vertelt Gold wat alleen kan worden omschreven als een regelrechte leugen: "Donkerere rosés worden doorgaans meer in massa geproduceerd en daarom is de maceratietijd moeilijker te controleren en te beheren, wat donkerder gekleurde rosés oplevert."  We moeten niet verbaasd zijn. Deze rosékleurige mythe bestaat al heel lang. En de verspreiding ervan is gemakkelijk te traceren.

Sommige van de beste rosés die je kunt kopen, zijn zelfs verkrijgbaar in de kleuren robijn, mauve en karmozijnrood. Dit geldt zelfs voor wijnen uit de Provence, het moederland van de eerder bleke rosé-wijn. Neem de roestkleurige rosé van Chateau Simone in de Provence, die volgens sommigen de beste rosé ter wereld is. De amberkleurige rosato uit het Spaanse Lopez de Heredia heeft een cultstatus en is net zo serieus als een rode wijn. (Als bewijs van de rijpheid is de huidige release van de wijnmakerij de oogst van 2010.) Vrijwel alle rosés uit de Zuid-Franse regio Tavel zijn donker van kleur; zoek naar de prachtige bottelingen van Chateau Trinquevedel.

Natuurlijk zijn veel lichte rosés ook lekker. Maar onthoud: beoordeel een wijn nooit op zijn kleur. Ga het nu aan je vrienden en klanten vertellen.

Van: Author Oscar Riera Ojeda and Victor Deupi

"In zekere zin is goede wijn als geweldige architectuur, in die zin dat hij uit het terroir eromheen komt, wanneer noodzaak en vindingrijkheid resulteren in onvoorspelbare werken van nuchtere schoonheid." Dat zegt Victor Deupi, een leraar architectuurgeschiedenis, theorie en design aan de Universiteit van Miami, in zijn inleiding tot Rizzoli's Wineries of the World, dat de architectuur en het ontwerp van de hedendaagse wijnbereiding viert.

Een prachtig werk met hieronder enkele voorbeelden…

boven : Encuentro Guadalupe, Mexico

onder :  Bodega Zuccardi, Argentinië

boven :  Château Cheval Blanc, Frankrijk

INFO :

Publicatiedatum: 12 oktober 2021

    Formaat: Hardcover

    Categorie: Koken - Dranken - Alcoholisch - Wijn

    Uitgever: Rizzoli

    Trimmaat: 9-1 / 2 x 9-1 / 2 "

    Pagina's: 272

    ISBN: 978-0-8478-6958-9

Te koop hier

Bron: Barrelwise, BC Canada / D. Sommer

F I G U R E 1 Typische processtroom van een programma voor gerijpte wijn op vat, met voorbeeldprijzen van fruit en verkoopprijzen op fles om de monetaire impact te benadrukken die een verlaging van het vatniveau kan hebben voor een wijnmakerij.

ZWAVELDIOXIDE (SO2) wordt al eeuwenlang veelvuldig gebruikt in de wijnbereiding en wordt sinds de jaren 1920 in zijn huidige zoutvorm gebruikt.1 SO2 is vooral belangrijk bij het rijpen van vaten, waar de oppervlakte-tot-volumeverhouding, de permeabiliteit van de vat, en de kansen op microbieel bederf zijn allemaal groter in vergelijking met tank of fles.

Door als zowel antioxidant als antimicrobieel te werken, vermindert SO2 het risico en verbetert het de consistentie in een vatprogramma. Vanwege de deelname aan meerdere chemische en microbiologische processen, is een mechanisch begrip — en zorgvuldig beheer — van vrije SO2-reacties van cruciaal belang voor het beheersen van risico's en het maximaliseren van de wijnkwaliteit in een vatprogramma.

Vat-degeneratie en de rol van SO2

Vaten bevatten vaak de meest waardevolle wijnen van een wijnmakerij, waardoor fouten die mogelijk leiden tot verloren of gedegradeerde producten erg kostbaar worden. Een voorbeeld van de mogelijke gevolgen voor de inkomsten van het downgraden van vaten naar een wijnmakerij wordt geïllustreerd in FIGUUR 1. Fruit voor een topwijn kan meerdere malen duurder zijn dan het fruit dat bestemd is voor lagere niveaus — of het nu wordt gekocht bij een teler of wanneer wordt overwogen de impact van landbouwkosten en opbrengsten bij het kweken voor premiumkwaliteit in vergelijking met lagere kwaliteit.

Na een succesvolle fermentatie wordt de homogene wijnbatch van een grote tank gesplitst in veel veel kleinere vaten. Elk individueel vat vordert op een uniek traject tijdens de verouderingscyclus met variaties in zuurstofblootstelling, microbioom, eikenkarakter, temperatuurblootstelling en een groot aantal aanvullende factoren.

Ter voorbereiding op het bottelen streeft het wijnbereidingsteam ernaar om de best mogelijke melanges te bouwen die de kwaliteit, inkomsten en marktaanpassing maximaliseren. Als in het voorbeeld in F I G U R E 1 één enkel vat dat oorspronkelijk bedoeld was voor een blend van het hoogste niveau, wordt gedegradeerd naar een middelhoge SKU, zou dit de inkomstenkans van dat vat met $ 13.800 verminderen. Evenzo zou het downgraden van een vat van een lager niveau dat de kwaliteits- en stilistische doelen van die SKU niet tot een bulkprogramma maakt, de inkomstenkans van dat vat met $ 3.900 kunnen verminderen. Deze verlagingen zijn het kostbaarst in wijnen van een hoger niveau, waarbij elk individueel vat zoveel waardevol product bevat.

Gezien zijn centrale rol bij het beschermen van wijn tegen oxidatie en microbiële invloeden, is een suboptimale vrije SO2-concentratie vaak een bijdragende oorzaak van kwaliteitsverlies van de wijn tijdens de rijping van het vat, wat resulteert in verlaging van de kwaliteit van het vat. Natuurlijk worden niet alle ‘downgrades’ direct veroorzaakt door vrij SO2; sommige kunnen worden veroorzaakt door onverwachte eikenhouten profielen, stilistische beslissingen, problemen met de afstemming van het product op de markt of andere factoren. Met dit in gedachten staat vrij SO2 er bij de wijngemeenschap zeker om bekend dat het een belangrijke rol speelt bij het handhaven van de kwaliteit en het verminderen van risico's bij vatverouderingsprogramma's. Passende concentraties van vrij SO2 verminderen de groei van bederfbacteriën en schadelijke giststammen, zoals Brettanomyces, en remmen oxidatieroutes van gewenste aromatische verbindingen.

Vrij SO2 varieert van vat tot vat

Ondanks de invloed van vrije SO2 op de wijnkwaliteit in een vatenprogramma, worden de meeste vaten nooit expliciet bemonsterd en gemeten. Bijna alle wijnhuizen met meer dan enkele tientallen vaten bemonsteren alleen vrije SO2 van een kleine subset van vaten binnen elke vatengroep. Deze monsters worden meestal gemengd om een ​​samengesteld monster te vormen en geanalyseerd op vrije SO2-concentratie, waardoor de wijnmaker een schatting kan maken van de vrije SO2-concentratie van elk vat binnen die groep.

Bij het nemen van beslissingen over het toevoegen van sulfiet met de metingen verkregen uit een samengesteld monster van een paar vaten in een groep wordt stilzwijgend aangenomen dat alle vaten in die groep ongeveer dezelfde concentratie vrij SO2 bevatten. Het voorbeeld in F I G U R E 2 toont een groep Merlot met 56 vaten, zes maanden in de verouderingscyclus. Drie van de vaten werden bemonsterd om een ​​samengesteld groepsgemiddelde te vormen, waardoor het wijnbereidingsteam concludeerde dat de groep een vrije SO2-concentratie van 33 ppm heeft. Individuele monsters werden getrokken uit elk vat in de groep en geanalyseerd op vrij SO2. De resultaten, weergegeven in het onderste paneel van FIGUUR 2, suggereren dat deze aanname van homogeniteit verre van realiteit is, waarbij sommige vaten minder dan de helft van de vrije SO2 bevatten als andere binnen dezelfde groep.

De gegevens van deze vatengroep lieten een significante mate van variantie zien in de vrije SO2-concentratie, maar is dit specifiek voor alleen deze groep vaten? Om de variantie per vat beter te begrijpen, werden meer dan 2.000 vaten geanalyseerd van 60 verschillende vatgroepen, in 16 verschillende wijnmakerijen. De wijnmakerijen varieerden in grootte van programma's van 100 vaten tot 6.000 vaten en bevonden zich in verschillende wijnregio's in Canada en de Verenigde Staten.

F I G U R E 2 Vrije SO2-concentraties (ppm) van een 56-barrel-groep van Merlot. Een typische benadering op groepsniveau voor het meten van vrije SO2 in de meeste wijnmakerijen (boven) in vergelijking met een vat-voor-vat meting van de werkelijke vrije SO2-concentraties in elk afzonderlijk vat (onder).

Tien jaar durende studie bevestigt begrazingsbeheer en milieuvoordelen van schapen in de wijngaard

Bron: UC Davis Department of Viticulture & Enology

Het gebruik van grazende dieren in wijngaarden neemt toe als een nuttig beheersinstrument dat wordt geïntegreerd met niet-till-praktijken en bodembedekkers, en vanwege de compatibiliteit ervan met biologische, biodynamische en regeneratieve landbouwbeheersystemen. Onderzoek wijst uit dat begrazing van schapen de koolstofvastlegging kan verbeteren en de bodemgezondheid, microbiële biomassa en nutriëntengehalte in wijngaarden kan verbeteren. De University of California Cooperative Extension (UCCE) en UC Davis presenteerden op 18 juli een webinar, "The Art and Science of Vineyard Grazing", met wijngaardbeheerders, graasspecialisten, veehouders en onderzoekers die de milieu- en bodemeffecten en voordelen bestuderen. van begrazing in wijngaarden.

UC Davis Ph.D. Kandidaat- en agro-ecologieonderzoeker Kelsey Brewer verstrekte informatie uit een 10-jarige studie van vier verschillende wijngaardlocaties aan de noordkust, waarin de verschillen in bodemkoolstof (C)-opslag, bodemgezondheid en nutriënten werden vergeleken, gemeten op drie diepten voor wijngaardlocaties met regelmatig grazende schapen gedurende 10 jaar vergeleken met controleplaatsen waar in dezelfde periode geen schapen grazen. Hij somde de volgende conclusies uit het onderzoek op:

·         De totale vastlegging van organische koolstof (SOC) in de bodem was verhoogd bij begrazing door schapen. Stabiele mineraal-geassocieerde organische koolstofopslag was significant hoger. SOC-opslag vond vooral plaats in de ondergrond (ongeveer 45 cm diepte).

·         Actieve C-poelen in de bodem duiden op een verhoogde C-flux bij grazende schapen. De microbiële biomassa was aanzienlijk hoger.

·         Begraasde percelen hadden hogere stikstof (N) en fosfor (P) beschikbaar. Er wordt aangenomen dat schapenmest en urine de C labiliteit en oplosbaarheid verhoogden en de N- en P-beschikbaarheid verhoogden.

·         De bodemstructuur van de wijngaard werd niet beïnvloed door begrazing door schapen.

Overwegingen voor het grazen van een wijngaard

Morgan Doran, UCCE-adviseur voor vee en natuurlijke hulpbronnen voor de provincies Napa, Solano, Yolo en Sacramento, gaf advies over wat wijngaardeigenaren moeten weten voordat ze een wijngaard laten grazen. Over het algemeen worden schapen het vaakst geweid in wijngaarden van de winter tot het vroege voorjaar/budbreak om bodembedekkers en inheemse bodemvegetatie te "maaien". In sommige gevallen kunnen schapen in het voorjaar worden gebruikt om wijnstokken te zuigen en voor het afdekken en bebladeren van scheuten. Het opruimen van de wijnstokken en de vloer na de oogst nadat de bladval van de wijnstokken is begonnen, is een andere seizoensgebonden operatie, zolang het maar geen schade toebrengt aan nieuw gezaaide bodembedekkers. Doran zei: "Onder bepaalde omstandigheden is het mogelijk om schapen het hele jaar door te laten grazen bij gebruik van een klein ras (zoals Babydoll-schapen) of in wijngaarden met hoge cordon trellis-systemen, om te voorkomen dat het bladerdak en de gewassen worden opgegeten." Hij somde verschillende overwegingen op voor het grazen van wijngaarden.

·         Infrastructuur voor grazen/wijngaarden - Er is een voldoende groot landingsgebied en een omkeerplaats nodig om schapen te ontvangen en toegang te verlenen aan grote vrachtwagens/aanhangers die schapen binnenbrengen. Voor het verwerken en laden/lossen van schapen is een kraal, of ruimte om een ​​bouwhek te plaatsen, nodig. Als er regelmatig schapen worden gebruikt, moet de wijngaard worden ontworpen en ontwikkeld met de juiste tussenruimte en hekjes om schapen te huisvesten.

·         Druppelleidingen voor irrigatie - Schapen willen over of onder druppelleidingen gaan om tussen rijen door te gaan. Druppelleidingen moeten zich op de grond bevinden of hoog op cordonniveau op het trellis zijn bevestigd.

·         Gesnoeide stokken die in de wijngaard achterblijven, kunnen verstrikt raken in schrikdraadgaas en kunnen het beste worden verwijderd tijdens het snoeien.

·         Vee heeft water nodig, dus het moet naar de begrazingslocatie worden vervoerd, of indien mogelijk kan een watersysteem/-voorzieningen worden geïnstalleerd voor regelmatig begraasde locaties.

·         Toevluchtsoord - Er is een ander gebied nodig voor schapen als ze niet in de wijngaard zijn. Denk aan aangrenzende gronden, voedergewassen en omheiningen.

Opties voor wijngaardeigenaren zijn om indien nodig gebruik te maken van een contractbegrazingsservice, of om een ​​kudde te bezitten en groot te brengen. Doran waarschuwde: "Als je je eigen schapen hebt, zit je nu in de schapensector met alle verantwoordelijkheden op het gebied van diergezondheid, fokken, voeding, marketingproducten, infrastructuur, hoeden en bestrijding van roofdieren."

Een contractgrazer daarentegen neemt de verantwoordelijkheid voor al het transport, het beheer en het hoeden van schapen in de wijngaard, inclusief het leveren en plaatsen van draagbare elektrische omheiningen, bescherming tegen roofdieren en in sommige gevallen voor water, tanks en troggen. Robert Irwin, een contractbeheerder voor grazen bij Kaos Sheep Outfit in Lake County, onderhoudt een kudde van maximaal 3.000 schapen met een focus op wijngaarden in de provincies aan de noordkust. Irwin zei: "We verkennen het landgoed van de wijngaard voordat we schapen binnenhalen. We zoeken naar invasieve onkruidsoorten die giftig of schadelijk kunnen zijn voor schapen." Sommige soorten bodembedekkers zijn meer compatibel dan andere. Doran zei dat sommige peulvruchten, zoals Balansa-klaver, niet smakelijk zijn voor schapen. Irwin merkte ook problemen op, aangezien wijngaarden zich steeds meer op het raakvlak tussen stad en platteland bevinden. Hij merkte op: "We besteden meer tijd aan het beperken van risico's door mensen. We verliezen meer schapen aan roofdieren met twee poten dan aan roofdieren met vier poten."

Wijngaard Producenten

Robert Sinskey Vineyards in Napa County onderhoudt een kleine kudde van 55 schapen die gewoonlijk worden gebruikt voor seizoensbegrazing van december tot half maart, geïntegreerd in de biologische en biodynamische praktijken van de wijngaarden. Farming operations manager Kari Flores zei: "Onze schapen- (lamsvlees) en wolproducten maken deel uit van ons marketingverhaal en worden gebruikt bij de diners van onze wijnclub. We proberen geen schapen te fokken voor winst, ze dienen meer als aanvulling op onze marketing- en culinaire programma's." De schapen besparen ongeveer twee maaibeurten/jaar. Ze zei dat de wijngaarden meer problemen hadden met waterafvoer en erosie voordat ze werden overgezet naar biologisch en biologisch-dynamisch beheer en bodembedekkers. "De schapen dragen N aan de bodem bij, en ik hoef nu niet zo veel N en bodemvoedingsstoffen toe te voegen," zei Flores.

Navarro Vineyards in Mendocino County heeft een eigen kudde van 200 tot 300 schapen. Ze grazen niet alleen op de 90 hectare aan wijngaarden en 800 hectare grote ranchland in Navarro's oorspronkelijke Anderson Valley-eigendom, maar worden ook gebruikt op de nieuwere Pennyroyal Farm in Boonville, een 100 hectare grote boerderij met 23 hectare wijngaarden en een schapen- en geitenmelk- en kaasmakerij . Sarah Cahn Bennett, eigenaar van de tweede generatie, zei: "Onze doelen bij het beginnen met grazen van schapen waren het verminderen van het aantal tractorpassen en het wieden van onkruid in de wijngaarden." Wijngaarden zijn ontworpen met hoge cordon V-top hekjes zodat Babydoll schapen wijnstokken kunnen zuigen en wieden in de zomer.

Kelly Mulville is een wijnbouw- en begrazingsconsulent die een wijngaard van 25 hectare heeft ontworpen en ontwikkeld om het grazen van schapen volledig te integreren op de 7.000 hectare grote Paicines Ranch in de buurt van Hollister, een boerderij met meerdere gewassen, weidegronden, veeteelt en vleesproductie. Het trellis van de wijngaard maakt gebruik van een V-vormige verdeelde luifel met cordondraden en druppellijnen 66 inch boven het maaiveld. De afstand tussen de wijnstokken is 12 voet tussen rijen en 6 voet binnen rijen. De wijngaard is volledig no-till met bodembedekkers en inheemse dekking. De ranch heeft tot 1.000 ooien in zijn kudde en biedt contractbegrazing voor nabijgelegen wijngaarden en ranches. Mulville zei: "We werken eraan om alle tractorkosten in de wijngaard te elimineren. Onze focus ligt op het vergroten van de biodiversiteit en vruchtbaarheid van de wijngaardbodem. Dit is een constant leerproces om het ecosysteem en de bodemgezondheid te herstellen en een goede druivenoogst te produceren."

De EU-hervorming van het Common Agricultural Policy (CAP oftewel Gemeenschappelijk Landbouwbeleid - GLB), gepubliceerd op 6 december 2021, zal op 1 januari 2023 in werking treden. Een dergelijke hervorming bestaat uit een aantal wijzigingen in de bestaande regelgeving. Deze veranderingen kunnen een doorstroomeffect hebben op andere consumentenmarkten.

In het bijzonder zal de wijnetikettering worden gereguleerd door EU-verordening 2021/2117, die vier EU-verordeningen heeft gewijzigd, namelijk Verordeningen (EU) nrs. 1308/2013, 1151/2012, 251/2014 en 228/2013. Het overleg over de modernisering van het GLB begon in 2017 en de wetgevingsprocedure werd eind 2021 afgerond. Hoewel in 2025 een tussentijdse evaluatie zal plaatsvinden, is het de bedoeling dat het GLB de periode 2023-2027 bestrijkt.

Het GLB introduceert een aantal nieuwe bepalingen die moeten worden overwogen door bedrijven die actief zijn in de landbouw- en wijnsector

1.       Het "elektronische" label

De EU-wijnindustrie was, in tegenstelling tot voedsel, niet eerder verplicht om andere ingrediënten dan allergenen op wijnetiketten te vermelden. Het GLB introduceert nu een dergelijke verplichting, met een twist.

De inhoud van fysieke etiketten op de wijnfles kan worden beperkt tot een voedingswaardedeclaratie van de energiewaarde door het symbool "E" te gebruiken. De volledige voedingswaardedeclaratie en ingrediëntenlijst kunnen echter worden verstrekt met elektronische middelen die op het etiket zelf worden geïdentificeerd, zoals met QR-codes. Er zijn drie beperkingen aan deze algemene regel:

1. Een lijst van ingrediënten die allergieën en intoleranties veroorzaken, moet op het "fysieke" etiket staan

2. "Elektronische" labels mogen geen andere informatie bevatten die bedoeld is voor verkoop- of marketingdoeleinden

3. Er kunnen geen gebruikersgegevens worden verzameld of gevolgd via elektronische middelen.

2.       Een maatschappelijk verantwoorde verordening

Het GLB bestaat sinds 1962 en is bedoeld om (onder andere) boeren financieel te ondersteunen om een ​​stabiele aanvoer van betaalbaar voedsel te waarborgen. De nieuwste versie van het GLB blijft grote subsidies aan landbouwers uitkeren, maar vestigt ook de aandacht op een aantal factoren die van toenemend belang zijn voor de Europese Unie:

-          Arbeiders rechten

De middelen van de Europese Unie voor boeren zullen niet worden toegekend tenzij de wetten die de rechten van werknemers en adequate arbeidsvoorwaarden vastleggen, worden nageleefd.

-          Milieu en Groene Energie

EU-lidstaten zullen ervoor moeten zorgen dat ten minste 5% van de fondsen die van de Europese Unie worden ontvangen, wordt besteed aan projecten die gericht zijn op milieubescherming, energie-efficiëntie, duurzaamheid en vermindering van de milieu-impact van de wijnsector als geheel.

-          Groter concurrentievermogen

Brancheorganisaties die boeren, verwerkers en distributeurs met geografische aanduidingen samenbrengen, kunnen nu overeenkomsten sluiten om waarde, kosten en winst te delen zonder onderworpen te zijn aan de EU-mededingingsregels.

-          Transparantie

Er is vooruitgang geboekt op het gebied van een lager alcoholgehalte. Wijnen met een laag alcoholgehalte werden opgenomen onder wijnbouwproducten; totale dealcoholisering (alcoholgehalte minder dan 0,5%) is toegestaan ​​voor tafelwijnen. Het toevoegen van water en andere elementen die niet rechtstreeks uit het dealcoholiseringsproces zijn verkregen, is echter niet toegestaan ​​onder het GLB.

3.       De geografische toepassing

Het GLB is van toepassing op producten die in de EU op de markt worden gebracht, ongeacht of ze zijn geproduceerd in een van de EU-lidstaten of zijn geïmporteerd uit een derde land, inclusief wijnen die in de Europese Unie zijn geproduceerd en worden geëxporteerd buiten de Europese Unie, inclusief de Verenigde Staten. Wijn die vóór 8 december 2023 is geproduceerd en geëtiketteerd, mag echter op de EU-markt blijven totdat de voorraden zijn uitgeput.

De verordening-2021/2117 van de EU:    LINK   of de   PDF

Vorige week was ik aan zee en ik werd aangenaam verrast door een solide aanwezigheid van Belgische bubbels op het ‘Bubbels aan zee’-evenement te Middelkerke.  Het event was afgeladen vol en de flessen gingen vlot over de toonbank.  Dit was absoluut ook het geval bij Anverres die een mooi pallet aan Belgische bubbels aanbood dat gretig werd gesmaakt door het talrijke publiek

Op zaterdag 10 september van 13 tot 21 uur en zondag 11 september van 11 tot 18 uur organiseren Anverres een opendeurweekend met een 25-tal wijnen op de proeftafel. Wie op voorhand reserveert, is zeker van een tafel op terras of bij slecht weer binnen in de degustatieruimte. Reservatie op voorhand is zeker niet verplicht.
 www.anverres.be 

Begin September hebben we een nieuw Belgisch wijndomein erbij, luisterend naar de naam "Marquise de Moulbaix".  5 jaar geleden beplantte Sammy Lasseel een wijngaard van 3 Ha op het maar liefst 70 Ha grootte privé-kasteeldomein van Moulbaix van de familie Govaert.

Moulbaix, een klein dorpje gelegen tegen Ath in Henegouwen, is volledig omringd door bossen en vormt een uniek kader met veel biodiversiteit waarbinnen de wijngaard het kasteel omringt. 

De huidige wijngaard bestaat uitsluitend uit typische Chardonnay-klonen van de Champagnestreek.

Voor de verzorging van de wijngaard werd speciaal een professionele wijnbouwer uit de Champagnestreek aangetrokken. Hij vinifieerde de oogst op het domein en werd bijgestaan door een oenoloog uit Epernay.

De wijn die nu als bij de lancering als eerste aangeboden wordt is een mousserende bio-wijn, blancs de blanc en millésimé 2020. 

Deze wijn heeft een malolactische gisting ondergaan. Hierna wordt de wijn verder verwerkt volgens de ‘méthode traditionelle’. Er is gekozen voor een lichtje dosage van 7 gr/l waarna en de flessen minimum 18 maanden ‘sur-lattes’ gelegen hebben. De flessen werden stijlvol afgewerkt middels embossing, zwelvernis en argent à chaud op een hoogwaardig wit papier. 

Als afzetkanaal mikt men vooral op de professionele kanalen. 

De bedoeling is op korte termijn naar 10 Ha te evolueren. Om deze ambities te onderstrepen is reeds dit jaar 1 Ha Chardonnay bij aangeplant.

Voor meer info en sfeerbeelden, ga graag een kijkje nemen op Instagram: Marquisedemoulbaix,

Of bekijk een samenvattend filmpje van de oogst van 2021 op hier

Contact: sammy.lasseel@telenet.be

Als jullie eens echt willen luisteren naar de laatste ontwikkelingen omtrent Cool-Climate-Wine (zowel teelt als kelder-technieken), dan moeten jullie een ICCWS-seminarie bijwonen.  Ik heb enkele keren de kans gehad dit bij te wonen en er zelfs een keertje mogen te spreken (ik hoop dat Vicky@pcf die kans ook krijgt!) en geloof me, dit is het neusje van de zalm.  Het is subliem georganiseerd en was voor mij een enorme boost in de uitbouw van men huidige netwerk. Het bracht me tegelijkertijd onmiddellijk ook met de voetjes terug op de grond en deed me beseffen dat we in ons landje op gebied van onderzoek/innovatie in fruit…

De ‘New Zealand Society for Viticulture and Oenology’ (NZSVO) ​​heeft aangekondigd dat het de volgende gastheer is van het International Cool Climate Wine Symposium (ICCWS).

De ICCWS trekt 's werelds toonaangevende wijnbouwers en wijnmakers aan om ideeën uit te wisselen en ‘best practices’ te bespreken.  Het is misschien niet zo prestigieus als de Olympische Spelen, maar voor de Nieuw-Zeelandse wijnindustrie is de mogelijkheid om de volgende ICCWS te organiseren groot nieuws. Het wordt de 11e ICCWS sinds het eerste evenement in 1984 en het derde evenement georganiseerd door Nieuw-Zeeland.

De ICCWS trekt 's werelds toonaangevende wijnbouwers en wijnmakers aan om ideeën uit te wisselen en ‘best practices’ te bespreken. Naar verwachting zullen ongeveer 500 mensen het symposium bijwonen, dat een rijk programma van proeverijen en masterclasses heeft en dat de afgevaardigden de kans geeft om Nieuw-Zeelandse wijngebieden te bezoeken voor en na het hoofdevenement.

De nieuwste ICCWS werd dit jaar voor het eerst met succes georganiseerd door Canada, nadat het een jaar geleden was uitgesteld door de COVID-pandemie.

Het symposium duurt van zondag 25 januari 2026 tot en met woensdag 28 januari 2026.

Ga voor meer informatie en boekingsdetails naar de website van de NZSVO.

20-30  PACKWINE (virtual event)
                    www.packwine.com.
                    20 sept : Opening Expo
                    27 sept : Forum

21        Wedstrijd beste Belgische wijn (BELGIË)
                  https://www.bestebelgischewijn.be/nl

05-07 CapeWine 2022 - Kaapstad (ZUID-AFRIKA)
          https://www.capewine2022.com/
31-04 43e World Congress of Vine and Wine     (MEXICO)
          nog geen details bekend

  1-3 World Global Chenin conference – Stellenbosch (Z-Afrika)

           www.chenincongress.com

15-18 SIMEI 2022 – Milaan (Italië)
          Salone Internazionale Macchine per Enologia e Imbottigliamento
          Internationaal Forum voor Oenologie en Botteling-technieken

www.simei.it

16-17 Wine Industry Financial Symposium (USA)
          https://na.eventscloud.com/website/5035/home

20       Horeca Expo 2022 (BELGIE)
           https://www.horeca.expo.be/nl/

  1-3 Vinexpo - New Delhi (India)

           www.vinexposium.com/en/vinexpo-india/

17-19 Feb   Weimesse Berlin 2023 (DUITSLAND)
                    https://www.weinmesseberlin.de
19-21 Maa   ProWein 2023
                    https://www.prowein.com
28-30 Nov   Sitevi 2023 - Montpellier (FRANKRIJK)
                    https://en.sitevi.com/