Verdikke, wat vliegen die maanden toch snel voorbij. De dagen zijn al merkbaar aan het korten en de nachten gaan weer gepaard met die vervelende vochtigheid waarvoor we toch zo moeten opletten bij de schimmelvorming.Ik heb hier 2 stokken van die erg vroege Rondo staan. De vogels hebben al aan de bessen zitten smullen voor ik merkte dat ze suiker begonnen te krijgen. De rode soorten die het beste in de zon staan gaan nu in ‘veraison’.Is bij jullie de situatie vergelijkbaar ?
Afgelopen week nog kwamen diverse wijnbouwers ter sprake in ‘Het Laatste Nieuws’ . Een erg leuk artikel van Bjorn van Bergen waarbij in de inleiding werd aangegeven “…Ontdek ze allemaal!” maar lang niet alle Vlaamse wijnbouwers kwamen ter sprake. Desalniettemin is en blijft het toch een leuke opsteker voor degenen die wel aan bod kwamen.Hier is de link
Daarnaast is ook pcfruit nog eens vermeld geweest met het SPIWI-project in het Belang van Limburg. (hierover hadden we het reeds in de vorige Nieuwsbrief van juli)
Maar er is nog veel meer wijn-nieuws deze maand…
HOE VULKANEN EN PEST DE BYZANTIJNSE WIJNINDUSTRIE IN ISRAËL HEBBEN GEDOOD
bron :Israel News door Ariel David
Byzantijnse kolonisten in de Negev verdienden goed geld door 1500 jaar geleden druiven te verbouwen en drank over de hele wereld te exporteren. Toen kwamen er uitbarstingen en de Justiaanse pest.
Als je aan goede wijn denkt, denk je aan de traditionele jaargangen van Frankrijk en Italië, of misschien aan de gewaagde smaken uit de Nieuwe Wereld die uit Chili en Australië komen. Je zou niet per se verwachten een mooie fles diep uit de woestijnen van de zuidelijke Levant te ontkurken. Toch ontwikkelden Byzantijnse steden in de Negev-woestijn meer dan 1500 jaar geleden een bloeiende industrie die druiven verbouwde en blijkbaar een populaire wijn exporteerde die markten in Europa en het Midden-Oosten bereikte.
Nieuw onderzoek door Israëlische archeologen heeft de snelle opkomst van de commerciële wijnbouw in deze droge regio en de snelle achteruitgang ervan in het midden van de zesde eeuw aangetoond, net zoals het Byzantijnse rijk en de rest van de wereld werden getroffen door een pest-pandemie en een vulkanische winter. De studie die maandag in het Amerikaanse tijdschrift ‘Proceedings of the National Academy of Sciences’ werd gepubliceerd, draagt bij aan het groeiende bewijs over de oorzaken achter de mysterieuze verdwijning van de eens zo bloeiende christelijke gemeenschappen in de Negev.
Ooit verbonden met de islamitische verovering van de Levant in de zevende eeuw, lijkt de economische en demografische achteruitgang van deze regio nu al lang voor de komst van de islamitische legers onomkeerbaar te zijn geweest.
Meer dan 1700 jaar geleden werden kleine permanente nederzettingen in de Negev bloeiende steden toen lokale boeren de woestijn lieten bloeien met behulp van een complex systeem van kanalen, terrassen en reservoirs die waren ontworpen om de zeldzame maar gewelddadige plotselinge overstromingen in dit dorre gebied op te vangen en op te slaan. Maar binnen ongeveer vier eeuwen waren deze welvarende gemeenschappen grotendeels verlaten. Sinds 2015 probeert een team van onderzoekers onder leiding van professor Guy Bar-Oz, een archeoloog van Haifa University, licht te werpen op de sociale, economische en omgevingsfactoren achter de opkomst en ondergang van de Byzantijnse Negev. Het project, genaamd “Crisis aan de rand van het Byzantijnse rijk”, wordt gesteund door de Europese Onderzoeksraad en richt zich voornamelijk op het toepassen van geavanceerde wetenschappelijke methoden op wat de kostbaarste vondst is voor archeologen: afval.
Vooral in het droge woestijnklimaat, dat helpt bij het behoud van organische resten, geven de gestratificeerde stortplaatsen waar oude bewoners hun vuilnisbakken hebben verwijderd archeologen een duidelijker beeld van de lokale economie, de omvang van de gemeenschap, de voeding van de mensen, de cultuur en het milieu.
‘Uw afval zegt veel over u. In de oude vuilnisbelt van de Negev is er een verslag van het dagelijkse leven van de bewoners – in de vorm van plantenresten, dierlijke resten, keramische scherven en meer ”, legt Bar-Oz uit. Het project heeft een hoop vondsten opgeleverd en vorig jaar publiceerde het team een studie over de chronologie van de stortplaatsen rond de stad Elusa, of Halutza in het Hebreeuws, ooit de hoofdstad van de Byzantijnse Negev. De C14-datering van de lagen in de stortplaatsen bewees dat de georganiseerde afvalinzameling op Elusa in het midden van de zesde eeuw eindigde, wat suggereert dat de regio rond de tijd van de Justinianusplaag en zo’n 100 jaar voor de islamitische verovering in een diepe crisis verkeerde.
Nu geeft de nieuw gepubliceerde studie in PNAS aan dat de opkomst en ondergang van Elusa en nabijgelegen dorpen nauw verband houdt met de opkomst en neergang van de lokale wijnbouw.
Het was al bekend dat de Byzantijnse woestijnboeren in staat waren druiven te verbouwen en drank te maken. Oude kronieken beschrijven de wijngaarden van de Negev en verschillende wijnpersen zijn ontdekt in het gebied door archeologen, zegt Daniel Fuks, een archeobotanie-promovendus aan de Bar-Ilan University die het onderzoek leidde. Maar nu hebben we voor het eerst bewijs van de werkelijk enorme omvang van de commerciële wijnbouw in de Negev en de connectie met de internationale handel.
Fuks en collega’s telden duizenden druivenpitten die werden gevonden op de vuilstortplaatsen rond drie Byzantijnse steden: Elusa, Shivta en Nessana. Vervolgens vergeleken ze het percentage druivenpitten met dat van graankorrels op de stortplaatsen om de groei van de wijngaard te volgen.
“Stel je voor dat je een oude boer bent met een stuk land om je gezin te voeden. Op de meeste ervan plant je granen zoals tarwe en gerst, want zo krijg je aan je brood ”, zegt Fuks. ‘Maar op een dag besef je dat je de uitstekende wijn die je produceert voor de export kunt verkopen en genoeg geld kunt verdienen om brood en nog wat meer te kopen. Beetje bij beetje breidt u uw wijngaard uit en gaat u van zelfvoorzienende landbouw naar commerciële wijnbouw. Als we naar je afval kijken en de zaden tellen, ontdekken we een stijging van het aandeel druivenpitten ten opzichte van graankorrels. En dat is precies wat we hebben gevonden. “
Naast het tellen van zaden, keken de onderzoekers naar de aardewerkresten op de stortplaatsen, en met name naar de frequentie van langwerpige amforen bekend als Gaza-potten, die in de Byzantijnse periode werden gebruikt om Levantijnse goederen uit de mediterrane haven van Gaza te exporteren (vandaar de naam).
Gaza-potten zijn gevonden bij opgravingen tot in Duitsland, Frankrijk, Groot-Brittannië en Jemen, en de belangrijkste export die ze bevatten was vinum Gazentum (Gaza-wijn in het Latijn), een zoete witte drank waar veel vraag naar was in het Byzantijnse rijk en Europa.
Zeker, op de stortplaatsen van de Negev-nederzettingen neemt het percentage Gaza-potten in de aardewerkfragmenten toe met de stijging van de druivenproductie, wat aangeeft dat de lokale stijging van de wijnbouw verband hield met deze lucratieve internationale handel, rapporteren Fuks en collega’s.
Maar dan, in het midden van de zesde eeuw, verandert er iets. Het aandeel druivenpitten keldert tot onder de 15 procent en blijft op de meeste locaties in de daaropvolgende perioden dalen. Gaza-potten verdwijnen bijna van de stortplaatsen en worden vervangen door zogenaamde zakvormige potten, die minder geschikt waren voor transport en export.
Tussen 536 en 545 beleefde Eurazië het koudste decennium van de afgelopen 2000 jaar, dat volgens oude kroniekschrijvers mislukte oogsten, hongersnood en algemene economische chaos veroorzaakte. Deze zogenaamde “Late Antieke Kleine ijstijd” werd waarschijnlijk veroorzaakt door ten minste twee kolossale vulkaanuitbarstingen die gassen en stof in de atmosfeer spuwden en wereldwijde afkoeling veroorzaakten.
Het uitbreken van de Justiniaanse plaag valt ook samen met de achteruitgang van de economische rijkdom van de Negev. Hoewel geleerden het oneens zijn over de omvang van de dood en de ontwrichting als gevolg van de pandemie, suggereren zelfs conservatieve schattingen dat op sommige plaatsen, zoals de Byzantijnse hoofdstad Constantinopel en de haven van Alexandrië in Egypte, de ziekte ervoor zorgde dat de bevolking met ongeveer 20 procent tijdens de eerste uitbraak, zegt Fuks.
Het is mogelijk dat deze verschijnselen een directe impact hebben gehad op de Negev-steden: de pest heeft mogelijk een tekort aan arbeidskrachten veroorzaakt, terwijl de wereldwijde afkoeling mogelijk heeft geleid tot meer neerslag en ernstige plotselinge overstromingen, waardoor het delicate irrigatiesysteem van het gebied is beschadigd. Maar tot dusver is er weinig archeologisch bewijs dat dit is gebeurd. Het is waarschijnlijker dat de wijnindustrie leed onder een daling van de wereldwijde vraag naar luxegoederen als gevolg van de algemene crisis die werd veroorzaakt door de combinatie van pest, klimaatverandering en de veelvoudige destructieve conflicten waar de Byzantijnen en naburige mogendheden in betrokken waren.
We weten niet hoeveel de achteruitgang van de wijnhandel heeft bijgedragen aan de ondergang van de woestijnsteden. Sommige van de in verval geraakte nederzettingen bleven op veel kleinere schaal overleven tijdens de vroege islamitische periode, tot de 11e eeuw. Maar de crisis van de zesde eeuw was zeker een grote klap voor de regio, die waarschijnlijk te veel afhankelijk was van de druivenproductie voor economische welvaart, merkt Bar-Oz op. “Het lijkt een beetje op die landen die tegenwoordig alleen afhankelijk zijn van de olieproductie en zich niet voorbereiden op de dag dat de olie opraakt of de vraag daalt”, zegt hij. De Negev-economie “was te monocultureel: ondanks het dorre klimaat waren hun landbouwmethoden duurzaam, maar hun economie niet.”
MODERNE MARKETING TECHNIEKEN :
AUGMENTED REALITY (AR)IN HET VOORSTELLEN VAN WIJNEN !
door Kris Vandenwyngaert op basis van diverse bronnen
AR of Augmented Reality. Voor wie niet zo veel affiniteit heeft met moderne computergraphics en marketing is het misschien een onbekende term maar het biedtF A N T A S T I S C H Emogelijkheden die de afgelopen maanden door de contact-restricties vanwege Covid-19enorm aan populariteit hebben gewonnen.
Even kort : Augmented Reality (AR) is een techniek waarbij de computer zorgt voor aanvullende informatie/voorstellingen/mogelijkheden om iets duidelijk te maken.Een klassiek voorbeeld hiervan is bijvoorbeeld dat je iets fotografeert of filmt met je smartphone en dat de intelligente software er bijkomende informatie aan toevoegt zoals bv. de naam en type van de auto die hebt gefotografeerd, locatie van de plaats. Met ‘augmented’ komt er dan het aspect bij dat het geheel wordt verbeterd of verduidelijkt.
Met enige creativiteit kan je je wel inbeelden dat er ook voor wijnhier een hele wereld aan mogelijkheden komt bloot te liggen. Een eerste voorbeeld hiervan vinden we terug bij de wijnen van “19 Crimes”. Degenen die me regelmatig horen spreken weten dat dit een voorbeeld is dat ik dankbaar toon in mijn lezingen. Google maar even naar 19 Crimes of kijk even naar dit !
Als je even zoekt op internet vind je talloze mooie, leuke en grappige voorbeelden maar er zijn ook ernstige toepassingen die een potentiële klant kunnen helpen in het maken van hun keuze.Zeker in een periode als deze waar onze klanten toch enigszins geremd worden om zich te verplaatsen en waarin het moeilijker wordt om volgens steeds wijzigende hygiënische voorschriften een proeverij te organiseren kan dit een oplossing bieden.
Wijnmaker Adam Lee van Siduri (oa. bekend om zijn Pinot noir) gebruikt het om zijn verhaal van deze wijn te vertellen. Je vind hun resultaat terug op : https://www.siduri.com/ar-mobile Laat je niet misleiden door de stijl. Het zijn nu eenmaal Amerikanen en verkopen nu eenmaal graag veel show maar de intelligente ondernemer zal snel hierin het potentieel herkennen. Er kruipt natuurlijk wel enig werk in zo’n applicatie. Deze link geeft je een kijkje achter de schermen maar ik betwijfel echt of het altijd zoveel omvangrijk dient te zijn.
Welke wijnbouwer zou niet graag zijn verhaal aan elke fles verbinden…Als ik zo even zou brainstormen…. waarom dan niet op regelmatige tijdstippen in het jaar een stukje film opnemen van dat specifieke wijngaardperceel waar die wijn van gemaakt wordt vanaf de snoei,ontluiking van de knoppen, over de bloei tot aan de oogst maar ook shots van het hele productieproces tot in de fles en enkele beelden van mensen die de wijn proeven en er hun commentaar (in de gewenste taal) om geven. Wat een meerwaarde zou dat niet zijn om mee te geven aan een restaurant als interactieve wijnkaart ?De ideeën schieten meteen door mijn hoofd en ik ben nog niet eens echt ‘out-of-the-box’ bezig.Het mooiste is natuurlijk om direct je klanten in je eigen wijntempel te kunnen rondleiden en je verhaal te doen.Maar laten we eerlijk zijn, hiermee bereiken we slechts een kleine groep + het kost ons erg veel tijd. Bovendien spreken we niet de taal van elke klant die onze deur binnenwandelt nu dat België ook toeristisch steeds aantrekkelijker wordt. Simpel gezegd : nu dat het moeilijk is voor de klanten om naar de wijngaard en kelder te komen, geeft dit een mogelijkheid om de wijngaard en kelder naar de klanten te brengen…
BITTER-TONEN IN WIJN: EIKEN VATEN!
bron: WineSpectator – C. Dreizen
Een studie (en een zeer onaangename blinde proeverij) onthult hoe een chemische verbinding in eiken vaten de boosdoener kan zijn voor minder welkome smaken in wijn.
Fans van volle rode en pittige Chardonnays weten dat ze eikenhouten vaten gedeeltelijk kunnen bedanken voor de geroosterde, nootachtige vanillearoma’s en zachte texturen die in hun favoriete wijnen te vinden zijn. Maar kan hout een bittere toon toevoegen? Het is logisch: eiken geeft tannines af en tannines zijn samentrekkend (astringent). In een recent gepubliceerde studie concentreerden onderzoekers van de Universiteit van Bordeaux zich echter op een andere fenolische verbinding waarvan zij dachten dat deze de belangrijkste boosdoener was van vatbitterheid: coumarines. Waar zijn ze, hoe beïnvloeden ze uw wijn – en kan er iets aan worden gedaan? Met de hulp van smaaktesters die bereid waren enkele zeer bittere drankjes te proberen, vonden de wetenschappers enkele verrassende antwoorden.
Veel planten, waaronder eiken, bevatten coumarines, verbindingen die zo bijtend zijn dat ze roofdieren kunnen afschrikken, legde Dr. Delphine Winstel uit, de postdoctorale onderzoeker wiens proefschrift de basis vormde van de studie, vorige maand gepubliceerd in de Journal of Agricultural and Food Chemistry en getiteld “Rol van eiken coumarines in de smaak van wijnen en gedistilleerde dranken: identificatie, kwantificering en zintuiglijke bijdrage door middel van perceptieve interacties.”
Maar Winstel en haar collega’s wilden erachter komen welke coumarines daadwerkelijk tot eikenhouten vaten komen. Ze haalden wat monsters op van de meesterkuipers in Seguin-Moreau en identificeerden met succes de vijf coumarines waarvan bekend is dat ze in eikenhout voorkomen – plus nog een, die voorheen niet was ontdekt. “Het is altijd zeer bevredigend om een verbinding te [vinden] die nooit in wijn was geïdentificeerd”, vertelde Winstel aan Unfiltered via e-mail. (Het heet fraxetin, en het smaakt, nou ja, bitter.)
Hoeveel astrigentie veroorzaken coumarines echt in het glas en op welke niveaus zijn ze detecteerbaar? Om daar achter te komen, organiseerde het team een meer bijtende dan bij gebruikelijke blinde proeverij van met coumarine voorziene wijn en monsters voor een groep van 22 getrainde proevers. Met afgeknipte neuzen om de schadelijke geur van de coumarines tegen te houden, proefde het paneel plichtsgetrouw. “Ik weet niet zeker of het proeven van bittere moleculen in een hydro-alcoholische oplossing ’s ochtends het beste plezier in het leven is,” merkte Winstel op. “Maar elk panellid was ijverig!”
Delphine Winstel en Axel Marchal
Winstel’s en co. analyseerde ook 90 commerciële wijnen op coumarinegehalte, plus enkele sterke dranken: rode wijnen uit Bordeaux en Bourgondië, witte wijnen uit de Loire en de Elzas, cognacwijnen tot 1970 en meer. Ze vonden hogere cumarinegehaltes in rode wijnen dan in witte, maar verder, “is er geen specifieke regio of appellatie die een hoger niveau van alle coumarines vertoont”, verzekerde Winstel ons (en waarschijnlijk ook wijnmakers over de hele wereld).
Hoewel het team heeft bepaald hoeveel ‘te veel’ was als het om coumarines gaat, en dichter bij het weten is hoe coumarineniveaus kunnen variëren tussen verschillende bomen en misschien zelfs vaten, moet er nog veel werk en onaangename proeverijen worden gedaan. Maar deze nieuwe bevindingen kunnen nog steeds een reëel effect hebben op de wijnindustrie. Wijnmakers zouden ooit met kuipers kunnen samenwerken om het coumarine-gehalte in hun wijnen te beperken. En elke ontdekking zorgt voor een zoetere dag in de wereld van de wijnwetenschap.
EUROPA VERBIEDT FRANKRIJK HET GEBRUIK VAN LIJMSTOKKEN OM VOGELS TE VANGEN.
Bron : Guardian
Frankrijk verbiedt het vangen van vogels met stokken bedekt met lijm nadat de Europese Commissie met gerechtelijke stappen en boetes heeft gedreigd. De stap werd verwelkomd door actievoerders die de praktijk als “barbaars” hebben beschreven en die er bij de Franse regering op aandrongen niet te buigen voor de druk van de machtige jachtlobby.
Jagers beweren dat de methode om de vogels te vangen, bekend als ‘chasse à la glu’, een eeuwenoude landelijke traditie is en zeggen dat ze worden vervolgd.
Het gebruik van lijmsticks om vogels te vangen is in Europa sinds de Vogelrichtlijn van 1979 verboden, behalve in specifieke omstandigheden waarin de praktijk “gecontroleerd, selectief en in beperkte hoeveelheden” is. Sinds 1989 beroept Frankrijk zich op deze omstandigheden om het vangen van lijm in vijf zuidoostelijke departementen toe te staan, omdat het “traditioneel” is.
De Franse Bird Protection League (LPO) heeft bewijsmateriaal van verborgen camera’s geleverd om te bewijzen dat de praktijk niet selectief is en een bedreiging vormt voor bedreigde diersoorten, wat de Europese Commissie heeft overgehaald om in actie te komen.
Frankrijk, een van de laatste Europese landen die jacht op vogels met lijm toestaat, heeft tot oktober de tijd gekregen om deze praktijk definitief te verbieden.
Een weetje : Waarom flessen van 75cl en niet van 1 l ?
Waarom maken ze wijnflessen van 75cl en geen van 1 liter.???? Waar komt deze uitzondering vandaan? De capaciteit van de fles wijn werd in de 19e eeuw gestandaardiseerd en de gekste theorieën kwamen voort uit deze unieke maatregel. Dit komt zogezegd overeen met: · De longcapaciteit van een glasblazer. · Gemiddeld gebruik tijdens een maaltijd. · Een betere manier om de wijn te bewaren. · Een transportfaciliteit.
Het antwoord zit niet in één van deze theorieën, laat staan in Franse of Europese wetgeving. Het is gewoon gevolg van een praktische en historische organisatie. In die tijd waren de Engelsen de belangrijkste klanten van Franse wijnboeren. Maar onze Britse buren hebben nooit hetzelfde meetsysteem gehad als wij. Hun meeteenheid genaamd “Imperial gallon” was precies 4,54609 liter waard. Om een verwarring in conversie te voorkomen, vervoerden ze de Bordeaux in vaten van 225 liter, oftewel afgerond 50 gallons, En 225 liter komt overeen met 300 flessen van 75 centiliter. Dus 300 is een getal dat gemakkelijker berekeningen maakt dan 225. Dus we hadden: 1 vat, 50 gallons, 300 flessen. Dus een gallon was 6 flessen waard.
Dit is waarom, zelfs vandaag, kisten wijn meestal verkocht worden met 6 of 12 flessen.
UNIEKE WIJNGAARD IN JAPAN
Wijngaarden zijn het beeld van de landelijke, pastorale vakantie: in romantische kappertjes, in scènes van rustige meditatie, in werkelijkheid. Het zal je dus misschien verbazen als je in een stad in centraal Japan een wijngaard aantreft die daar groeit te midden van de drukte van je ochtendritten. Op het treinstation in Shiojiri, terwijl passagiers zich haasten om hun aansluiting te vinden, hangt de Shiojiri Station Platform Vineyard sereen boven het hoofd, de wijnstokken doen het langzamere werk van ontluiken, rijpen en wachten op de oogst. Zoiets vind je nergens anders – het is de enige wijngaard in zijn soort ter wereld. Shiojiri is echter niet echt een megametropool in Tokio- of Osaka-stijl: de lokale roem is het centrum van de Kikyogahara-wijnvallei, een van de oudste en meest overvloedige wijnregio’s van het land, waar de wijnbouw dateert uit de midden 19e eeuw. Het gebied herbergt 10 wijnmakerijen, met een reputatie op Merlot en Chardonnay.
Een lawaaierig alternatief voor insecticiden
DIT JAAR EEN VROEGE OOGST IN FRANKRIJK
Het ministerie van Landbouwstatistiek – Agreste – heeft een rapport gepubliceerd over de huidige staat van de wijnstokken in heel Frankrijk.
Er stond: “Alle wijnstokken vertonen een opmerkelijke voorsprong in vergelijking met 2019, en tot wel een maand in de Val de Loire. Dit wordt verklaard door een van de warmste lenteseizoenen in 100 jaar.“Veel wijnstokken floreren in deze gunstige klimaatomstandigheden.”
Toch zei het dat het seizoen niet zonder weersproblemen was geweest: “Sinds de lente vormt meeldauw een bedreiging in het zuidwesten, de Languedoc en Roussillon, met enige aanzienlijke schade in sommige gebieden. De vorst heeft de Provence aangetast en veroorzaakte grote verliezen in de Var. “
Schattingen van begin augustus suggereren dat de oogst voor Franse wijn in 2020 “tussen 44,7 miljoen en 45,7 miljoen hectoliter lijkt te liggen – een stijging van 6-8% vergeleken met die van 2019”.
WANNEER IS EUROPA AAN DE BEURT ?
Vorig jaar werd mijn mailbox overstroomt door rampmeldingen uit de wijnstreken van Australië die op dat moment af te rekenen hadden met de enorme bush-branden. Dit jaar gebeurt hetzelfde maar komen de berichten voornamelijk vanuit de VS: Californië, Napa, Sonoma enzoverder.
Als je even verder terug in de tijd gaat, merk je dat ook Zuid-Afrika en Chili (misschien in iets kleinere omvang) dit ook al meegemaakt hebben. Het lijkt er dus op dat dit fenomeen jaarlijks terugkeert maar van locatie verhuisd. Het is nog maar de vraag of Europa ooit ook aan de beurt zal komen?
Ondertussen neemt de brandhaard in de VS ongeziene omvang aan. Men spreekt reeds over 320.000 ha dat vernield is. Eind vorig jaar was er in Australië veel mailverkeer omtrent ‘smoke-taint’ in de geproduceerde wijnen en ik verwacht dat hetzelfde dit jaar zal gebeuren in de VS. Voor degene die hier meer willen over volgen : Cal Fire
WIJN-TAX IN EUROPA
Ik vond een interessant kaartje ivm de taks op wijn in Europa. Dit geef je nog graag mee…
OIV-news: Onderzoekers ontwikkelen een apparaat om methanol in alcohol te meten
Onderzoekers hebben een apparaat ontwikkeld dat lage concentraties methanol in alcoholische dranken detecteert.
Zwitserse experts hebben een draagbaar apparaat gemaakt en getest dat is gekoppeld aan een smartphone-app die het methanolgehalte kan meten. Wanneer het apparaat boven een open container wordt geplaatst, gebruikt het een sensor die een damp- of gasmonster van de drank absorbeert en waarschuwt als het methanolniveau mogelijk schadelijk is. Het verwerkt de methanol en ethanol met verschillende snelheden, waardoor de chemicaliën achtereenvolgens kunnen worden gedetecteerd.Omdat de technologie niet duur is, is ze geschikt voor armere regio’s waar voedselveiligheid een punt van zorg is.
Wetenschappers van het Particle Technology Laboratory (ETH) in Zürich, Zwitserland, verrijkten 89 alcoholische dranken met bekende niveaus van methanol. Ze ontdekten dat het apparaat methanol nauwkeurig detecteerde gedurende 107 dagen opeenvolgend gebruik, volgens de studie gepubliceerd in het tijdschrift Nature Food.
Van 2017 tot 2019 waren er 306 geregistreerde uitbraken van methanolvergiftiging, waarbij 7.104 mensen werden getroffen en 1.888 doden vielen.
STATUS WEERSTATION
Ik wil jullie nog even op de hoogte brengen ivm de ontwikkelingen voor het weerstation.De afgelopen hittegolf heb ik best goed aan dit project kunnen werken en heb een aantal interessante vorderingen kunnen realiseren.
In 2017 ontwierp Eric Raes op mijn vraag onderstaand prototype
Het had een temperatuur/luchtvochtigheidsmeter, lichtmeter, windsnelheidsmeter en bladnat-sensor. Doel-kostprijs was 150 € en Eric kwam hier dicht bij in de buurt.
Vanuit dit prototype heb ik nadien verder gewerkt naar een tweede model wat je hieronder ziet en dat ondertussen 2 jaar heeft proefgedraaid in mijn wijngaard en waarbij de data via een website raadpleegbaar is.
…en dat is ondertussen uitgegroeid tot volgende proefopstelling met :
– twee precisie-temperatuurmetingen (*) –luchttemperatuur + luchtvochtigheid die in de loofwand kan gemonteerd worden – lichtmeting (IR,Visueel en totaal ) – neerslagmeting – tweevoudige dubbele bladnatsensor – geo-locatie – per SMS-bedienbare schakelaar (*)
Dit alles voorzien van een groter zonnepaneel met 5x de vroegere energiecapaciteit en opslag en extra backup-batterij voor het SMS-signaal. Er zijn geen bewegende onderdelen zoals bij klassieke stations om alles betrouwbaarder te maken. Een aantal voorzieningen (*) zijn speciaal ingebouwd voor de sturing van de anti-vorst-oplossing waar dit najaar opnieuw zal aan gewerkt worden.Vooral de bladnatsensor is stevig uitgebreid omdat bij de alle meteo-stations die ik gecontroleerd heb (ook dure commerciële modellen en zelfs bij onderszoeksinstellingen zoals ik bij pcfruit zag) hier de grootste fouten gemaakt worden terwijl dit de meest indicatieve sensor is in schimmelpreventie bij druiven. Hieronder zie je de huidige proefopstelling. Het ziet er waarschijnlijk erg verwarrend uit maar de afgelopen 2 maanden heb ik nieuw printplaten getekend en deze zijn vandaag uit China aangekomen zodat de definitieve samenstelling van dit ‘pilot-model 2’ kan nu gebeuren. Binnenkort hoop ik jullie over de eerste dataen info meer uitleg te kunnen geven.
